عادت کرده ام…

به اینکه همیشه در بحرانهای زندگی ام…

خودم هوای خودم را داشته باشم…

در شب های بی خوابی ام,سرم را در بالش فرو کنم و خیسی بالش رابه جان بخرم…

وقتی بغض میکنم …

زانوهایم را در آغوش بگیرم و خودم را دلداری بدهم…

عادت کرده ام وقتی باد می آید کلاهم را سفت بچسبم,نه بازوی بغل دستی ام را…

یاد گرفتم با روی گشاده لبخند بزنم…

لبخندی که دیگر خودم هم معنیش را نمی دانم…

میبینی ؟!

تنهایی با همه دردی که دارد…

مرا "مرد" به بار آورده………

نظرات شما عزیزان:

mr.tak

ساعت13:22---10 خرداد 1395

عالی بود

S&R

ساعت14:34---29 ارديبهشت 1395

[وب سایت]

فوق العاده بود

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: